احتمالا برای شما هم پیش امده است در زمانی که از گوشی خود فاصله دارید همه اش به این فکر کرده اید که آیا پیام جدیدی در تلگرام دارید، آیا کسی عکس جدید شما را در ایسنتاگرام لایک کرده، آیا کسی پیامی در جواب استوری ایسنتاگرام شما داده، آیا کسی توئیت شما را جواب داده، آیا در فیس بوک کسی عکس شما را لایک کرده، آیا ایمیل جدیدی برای شما نیامده، آیا پیامک جدیدی دارید، آیا دوستان شما، آیا عزیزان شما عکس جدیدی گذاشته اند که شما هنوز ندیداید و از این دست اتفاقات. این ذهنیت ها باعث ایجاد ترس و دلهره ای در دل شما می شود که نکند اتفاق جدیدی در حد فاصله آخرین باری که گوشی را چک کرده اید نیافتاده باشد که شما از آن بی خبر باشید.این سندروم با ترویج زندگی آنلاین افراد بیشتر شده.
با همه گیر شدن استفاده از اینترنت و گوشی های هوشمند تقریبا اکثر افراد قسمتی از زندگی خود را در گوشی هایشان دارند، میزان صرف زمان در گوشی و شبکه های اجتماعی به طور فزاینده ای بالا رفته و چه بسیار افرادی که تعداد دوستانشان در شبکه های اجتماعی صدها برابر تعداد دوستان آنها در دنیای واقعی است.
رابطه های مجازی زیادی شکل میگیرد که این رابطه ها برای افراد اهمیت پیدا میکند به گونه ای که افراد توانایی دور ماندن از گوشی و اینترنت را برای دقایقی نه چندان طولانی ندارند. گاهی بدلیل صفحه نمایش گوشی خود را چک میکنند که مبادا از اخرین زمانی که گوشی را چک کرده اند، که این زمان کمتر از چند دقیقه هم می تواند باشد، آیا اتفاق جدیدی در دنیای آنلاین آنها نیافتده است که از آن بی خبر مانده باشد.
این نشانه ها می تواند زمینه ساز سندرم ترس از دست دادن – Fear of Missing Out – یا به اختصار FOMO باشد.

   آیا شما دچار فومو هستید؟

​

▪️ #فومو؛ طاعون مدرن ?«ترس از دست دادن» یا «فومو» آخرین اختلال فرهنگی‌ای است که بی‌‌سروصدا آرامش ذهن ما را تحلیل می‌‌برد. فومو زادۀ پیشرفت تکنولوژیک و گسترش اطلاعات است و به احساس از دست دادن چیزی مهیج‌‌تر، مهم‌‌تر و جالب‌‌تر گفته می‌شود که در جایی دیگر در جریان است. بر اساس یک مطالعۀ جدید، ۵۶ درصد از کسانی که از شبکه‌‌های اجتماعی استفاده می‌‌کنند، از این #طاعون_مدرن رنج می‌‌برند. ?قهرمانان داستان‌‌های قرن نوزدهمی، عمری درگیر تنها یک فرصتِ از دست رفته بودند، اما امروزه جریان بی‌‌وقفۀ اطلاعات به طرز نگران‌‌کننده‌‌ای جهانی را به یادمان می‌آورد که از چنگمان می‌گریزد. ?بخش عمدۀ پشیمانی‌های ما در پایان زندگی، مربوط به چیزهایی است که انجام نداده‌‌ایم و نه چیزهایی که انجام داده‌‌ایم. مجموعۀ گیج‌کننده‌‌ای از نمایش‌‌ها، مهمانی‌‌ها، کتاب‌‌ها و آخرین مدهای مصرفی‌ای که رسانه‌‌های اجتماعی به خوردمان داده‌‌اند، به همین اندازه، این بلا را سرمان می‌‌آورند. شخصیت‌‌های آنلاین جذابی که از خودمان ساخته‌ایم -و از دور بسیار فریبنده‌‌اند- فومو را از این هم وخیم‌‌تر می‌کنند. ?شری ترکل، روان‌شناس اجتماعی موسسۀ فناوری ماساچوست، مولف کتاب، تنها باهم: چرا بیشتر از تکنولوژی انتظار داریم و کمتر از یکدیگر (۲۰۱۸)، ‌‌می‌‌نویسد تکنولوژی به سازۀ اصلی‌‌ای بدل شده که صمیمیت را با آن تعریف می‌‌کنیم. ما صدها یا حتی هزاران دوست در شبکه‌‌های اجتماعی را با رفقای بدردبخور صمیمی‌مان در واقعیت اشتباه می‌‌گیریم.  ?با بهره‌‌گیری از صدها مصاحبه، ترکل ادعا می‌‌کند، پیشرفت تکنولوژیک، باعث #زوال_تدریجی روابط مهم‌‌ ما با والدین، فرزندان یا شریک زندگی‌‌مان- شده و نوع جدیدی از #تنهایی را ایجاد کرده است. با توجه به ناامنی‌‌ای که در روابطمان احساس می‌‌کنیم و نگرانی‌‌ای که دربارۀ صمیمیت داریم ترکل ادعا می‌‌کند که در جهان تکنولوژی، هم به دنبال روش‌هایی برای برقراری رابطه می‌گردیم و هم می‌خواهیم از خود در برابر رابطه‌ها محافظت کنیم. @asrehooshmandi