دل اگر نذرحسین است خریدن دارد

اشک اگر مال حسین است که ریختن دارد

همه عالم و آدم به فدایت ارباب

غم ارباب به دلها چه کشیدن دارد

2- سوگند به غیر خدا
مسآله دیگری که وهابیون به مسلمانان شیعه اشکال می گیرند بحث سوگند و قسم به غیر خداوند است که آن ها در این مسأله بسیار حساس اند که بزرگان آنها قائل به این هستند که این نوع سوگند شرک کوچک است.
پاسخ:
از نظر شیعه، قسم به غیر خداوند جایز است به دلایل مختلف:
اولا در خود قرآن قسم های زیادی به غیر خداوند وارد شده است از جمله: والفجر و سه قسم بعد از آن واتین و الزّیتون ، والیل
پس اگر این قسم به غیر خداوند خوردن شرک است و حرام، پس چرا قرآن از آن نهی نفرموده است.
دوماً: پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) به غیر خداوند قسم می خوردند، و ابیکَ به پدرت قسم یا لعمری به جان خودم قسم که این احادیث در کتب اهل سنت مثل صحیح مسلم وارد شده است.
البته برخی مانند حنفی ها سوگند به غیر خداوند را مکروه می دانند، شافعی ها هم می گویند: اگر سوگند به غیر خداوند به عنوان شریک قرار دادن با خدا نباشد، مکروه است. حنابله هم سوگند به غیر خدا و صفتش را حرام می دانند.
اما یکی از احادیثی که وهابیون به آن استناد می کنند این روایت است که، پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) شنید که عمر به جان پدرش سوگند می خورد، پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: خدا شما را از سوگند به جان پدرها بازداشته، هر کسی سوگند یاد می کند به خداوند قسم بخورد و یا ساکت باشد.
پاسخ:
اولا 1نهی از سوگند به جان پدرهایشان به خاطر این بود که آن ها اصولاً بت پرست و مشرک بودند و ارزش قسم خوردن نداشتند. طبق برخی احادیث نه به پدران و نه به طاغوت(بت های عرب) سوگند یاد نکنید.
دوماً: نهی از سوگند در مقام داوری و فصلِ خصومت بوده است. از نظر اسلام برای فصل خصومت فقط باید به ذات خداوند قسم خورد و سوگند های دیگر معتبر نیستند.

2- سوگند به غیر خدا
مسآله دیگری که وهابیون به مسلمانان شیعه اشکال می گیرند بحث سوگند و قسم به غیر خداوند است که آن ها در این مسأله بسیار حساس اند که بزرگان آنها قائل به این هستند که این نوع سوگند شرک کوچک است.
پاسخ:
از نظر شیعه، قسم به غیر خداوند جایز است به دلایل مختلف:
اولا در خود قرآن قسم های زیادی به غیر خداوند وارد شده است از جمله: والفجر و سه قسم بعد از آن واتین و الزّیتون ، والیل
پس اگر این قسم به غیر خداوند خوردن شرک است و حرام، پس چرا قرآن از آن نهی نفرموده است.
دوماً: پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) به غیر خداوند قسم می خوردند، و ابیکَ به پدرت قسم یا لعمری به جان خودم قسم که این احادیث در کتب اهل سنت مثل صحیح مسلم وارد شده است.
البته برخی مانند حنفی ها سوگند به غیر خداوند را مکروه می دانند، شافعی ها هم می گویند: اگر سوگند به غیر خداوند به عنوان شریک قرار دادن با خدا نباشد، مکروه است. حنابله هم سوگند به غیر خدا و صفتش را حرام می دانند.
اما یکی از احادیثی که وهابیون به آن استناد می کنند این روایت است که، پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) شنید که عمر به جان پدرش سوگند می خورد، پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: خدا شما را از سوگند به جان پدرها بازداشته، هر کسی سوگند یاد می کند به خداوند قسم بخورد و یا ساکت باشد.
پاسخ:
اولا 1نهی از سوگند به جان پدرهایشان به خاطر این بود که آن ها اصولاً بت پرست و مشرک بودند و ارزش قسم خوردن نداشتند. طبق برخی احادیث نه به پدران و نه به طاغوت(بت های عرب) سوگند یاد نکنید.
دوماً: نهی از سوگند در مقام داوری و فصلِ خصومت بوده است. از نظر اسلام برای فصل خصومت فقط باید به ذات خداوند قسم خورد و سوگند های دیگر معتبر نیستند.

1- نذر برای غیر خداوند
یکی دیگر از مسائلی که وهابیون بر مسلمانان ایراد می گیرند مسأله نذر است که می گویند: نذر برای غیر خدا شرک به خدا است.
قصیمی معتقد است: شیعه به خاطر اعتقاد به اولوهیت علی(علیه السلام) و فرزندان او قبر و صاحبان آن را می پرستند، از این جهت مدفن آن ها را آباد کرده و از گوشه های جهان به زیارت آن ها می شتابند و نذور و قربانی تقدیم آن ها می کنند و خون و اشک بر سر قبر آن ها می ریزند.
جواب: قطعا این ها گول ظاهر را خورده اند، اگر شباهت در ظاهر برای قضاوت کافی باشد پس اعمالی مثل طواف کعبه که گِل و سنگ ساخته شده یا ریختن خون در منی و تراشیدن سر هم از این نوع است در حالی که هر عملی که انجام می شود به قصد و نیت فرد بستگی دارد.
ابن تیمیه می گوید: علمای ما جایز نمی دانند که کسی برای قبری یا مجاور آن چیزی نذر کند خواه پول باشد یا روغن چراغ یا شمع یا حیوان و غیر از امور و تمام این نوع نذر ها معصیت و حرام است.
پاسخ: قطعا نذر برای غیر خداوند با این قصد که آن شخص شایستگی برای نذر دارد و او مالک اشیاء است و زمام امور را به دست دارد، کفر و شرک است، زیرا نذر هم جزء عبادات محسوب می شود که نیاز به نیت و اخلاص دارد.اگر قصد نذر کننده این باشد که آن نذر یک نوع صدقه باشد و پاداشش برای اولیاء الله باشد، اشکالی ندارد. در این زمینه احادیثی هم وجود دارد از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) مبنی بر این که : اگر نذر همراه با عقیده شرک و برای بت پرستی نباشد باید به آن وفا کرد.